Haddii aan kuu abaal gudi lahaa, waanan kaa garanayn ciidanka. Waxa aan ku jirnay farxad dhamaystiran. Eyman, oo ah wilka kaliya oo ay hooyadey haysato, iyo aniga oo wada shaahayno, oo u jeedno dhanka badda, si aan ugu damadshadno uguna nacawsanno, ayaa mar qura xabbado wada bilawdeen. Dadkii waa wada istaagen. Wixii aanay xabbaddu ku dhicin kala carar ayaa u bilowday, xabbadihiina way sii bateen. Dadka wixii barxadda fadhiye dhulka ayey ku daateen.
Eyman waxa iigu dambeysay markii isaga oo sii cararaya, aniga waan ka daba qayliyey. Markiiba waan kufay. Qof ayaa gacan i siiyay, mana aqaan in uu i garanayo iyo in kale. Waxaa la ii jiiday dhanka musqulaha ee dhanka maqaayadda. Aniga iyo dhawr naftooda la baxsanayay ayaan mar wada galnay gudaha suliiga, gaar ahaan meesha faraha lagu dhaqdo. Dadki naga horreeyey ayaa isku soo xiray musqusha. Waa musqul, mana habboona in Allah lagu xuso, hayeeshe afka ayaan ku hayey towxiidka iyo adkaarta. Waxba ma maqli karayn, dhawaqa rasaasta awgeed, waana isla hadlayey oo waxaan lahaa tolow nolol ma arki dontaa mar kale?
Waxan ka samri la’aa walaalkey oo aanan meel ku sheegin. Afkeyga waxaa ka bixi waayey Eyman Eyman. Hoooyadey ayaan xasuustay. Dhimashadeena kaddib maxay dareemi dontaa? Eyman, hooyadey madi ayuu ku yahay. 2 sano ka hor ayaa wiilkii kale ee ay hooyo dhashay naga dhintay, walina kama go’in qalbiga hooyo dhimashadi walaalkey! Waana iska samarnay. Aniga walwalkeygu wuxuu ahaa sida uu noqon doono qoyskeena dhimashadeena kaddib,
gaar ahaan Eyman, waayo aniga ayaa sabab u ahaa imaatinka gobtan. Maxaan u soo waday? Maxaan u soo waday? Maxaan u so waday? Ayaa qalbigayga ka go’i wayse, wayna sii xoogeysteen xabbadihii.
Waxay xabbado afsaar ah ku bilaabeen dadkii iga horreeyay. Xitaa waxay noo adeegsadeen bamka gacanta laga tuuro. Dhiig ayaa na wada qariyay. Waxaan maqlayay dad ashahaadanaya – LAAILAHA ILALAAH. Waxay fahmayeen in wali qaar noolyihin, xabbado ayeyna nagu soo furayeen, illaa markii dambe laga wada aamusay. Waa mugdi meshu, iftinka kaliya ee aan aragno waa xabbadda la isku weydarsanayey. Dhulka ayaan jiifaa, dhiig ayaana qulqulaya. Korkeyga waxaa saarnaa dad dhaawac ah. Waxaan ka quustay nolosha, maadaama aan u qaatay walaalkey in uu dhintay.
Waxa mar qura meel daaqad ah naga so iftiimiyey ciidanka NISA, kaddibna meel daaqadda geeskeeda ah ayaa nola soo jabiyey. Waxay na dheheen ciidanku, “dadka dhawaca iyo gabdhaha ha la soo hormariyo.“ Way ku lagu cel celiyeen. Allaah ayaa mahd leh. Waxaa gacanta ii soo taagay askari indhuhu u xiran yihiin oo hal gacan ku wata qori AK oo toosh afka ku leh. Gacanteyda ayu qabtay, wuuna i soo qaaday. Waan ka soo baxay meeshii. In ay wax i gaareen iyo in kale ayaan is hubiyey, waxbana ima aysan gaarin, laakiin jirka dhan aya i xanuunay waayo waxaan xasuustaa sidan u kuf-kufayey iyo sidii la ii dul maray iyo bamki nagula soo tuuray, muraayaddii igu soo dul daadatay.
Haddii aan kuu abaal gudi lahaa waana kaa garanayn cidankii badnaa ee meesha joogay. Aniga ayaa og gacantaa naxariista badan aad ii soo taagtay, waxayna kaaga dhigneed in aad badbaadisay walaashaa. Waxa aad noo hurtay naftaada waxa kaliye ee aan awoodo maanta waa in aan iraahdaa “Askari noolow, abaalkaagana Ilaah ha gudo, badbaadiyena waa Ilaahay“
WQ Nasra Daahir Abuukar
