Abwaan Cabdiraxmaan Cashuur oo Gabay Baroor-diiq ah ka Tiriyey Geerida Marxuum Abwaan Cabdilaahi Dhoodaan

Hargeysa (SLpost)- Gabaygan Baroor-diiqda ah oo la magac-baxay (Dhaar-Shil), waxa Curiyey isla markaana ay midhiihiisu Maskaxdiisa ka soo Duxdeen Abwaan Cabdiraxmaan Cumar Cashuur oo ku magac-dheer (Baadi-doon).

Tixdan Gabayga ah oo Maanta Soo Baxday, waxa uu Abwaanku ugu baroor-diiqayaa Alle Ha u Naxariistee Abwaankii Weynaa ee Soomaaliyeed Marxuum Cabdilaahi Macalin (Dhoodaan) oo baal-dahab ah kaga jiray Maansada iyo Hal-abuurnimada Soomaalida.

Abwaan Cashuur waxa uu Gabaygiisa ku bilaabay.

Raganimo dhaqaaliyo, Intay noqotay dhaameelka;

Dhur waaguna ugaadhsaday Libaax, Dhidarna Shaash yeeshay;

Ee dhaanishkii iyo Tuways, Dhaanto lagu sheegay;

Ee sidii dhijaan Lo’o u babliya, Arartii dhooqoowday;

Eey dharaska heesihii noqdeen, Gabayna dhuux daayay;

Xasanoow intay dhalan rogeen, Xaajadaa dhabaqday;

Amaba iguma soo dhicin, Tixihii dhaarshilka ahaaye;

Caawana waxbaa igu dhashee, Kuma dhaqaaqeene;

Anigoon halkiisii dhigayn, Dhawr midh aan idhaahdo;

Dhayal maaha dhaqankeeniyoo, Oo maanta  tiir dhacay;

Dhidibada hayuu ka mid ahaa, Macallin Dhoodaan;

Alaylehe dhisbaa dumay, Murtida dhimashadiisii;

Inkastoo nin lagu dhaata iyo Naga dhamaan geesi;

Da’kastoo ku dherersada, Wuxuu kalahaa dheeraade;

Dhankii loo dayaba, Wuxuu ahaa hohe ma dhaafaane;

Dhif baanu dunida ku ahaa, Xiligan wiil dhigi ahiye;

Dhul tol buu ahaa, Sharaf dadnimo loo dhamaystiraye;

Ku dhaca iyo dhiiranida xaqa, Godob ka dheeraanta.

Fool xumida laga dhiidhiyiyo, Dhawrista Xuquuqda;

Wuxuu dhan uga joogsaday, Waqii baadil dhinac saar;

Ama igula dhuuq’oo, Dulmiga dhabaqso xaaraan;

Dhaawaca Milgiyo wuu nebcaa, Dhuuni raacabe’e;

Cabdilaahi dhaqan iyo hidaba, Wuu u dheeliyay;

Dhawaqiisu maankiyo, Caqliguu dhaymo u ahaa;

Siday dhagaxa uga soocan yiin, Dheemantiyo Luulku;

Dheeh buu ahaa, Gobonimo aad u dhumuc weyn;

Dhaxal buu ka tagay, Hagar la’aan looga dhaansaday;

Wuxuu dhiilkastaba kuugu shubay, Dhayda Maansada;

Markuu uu sidii uu dhool onkoday, Dhuunta ka higaadsho;

Xigmad dhilan, Nasteexada dhabta ah, Dhudaha Suugaanta;

Ku dhirbaaxa tuugiyo, Bidcada diinta  ugu dhuuntay;

Dhibiiqiyo Gabaareey, Bulshada been ku dhagawaysay;

Dhuuga iyo kelidii dilaha, Dhiiga ka idleeyay;

Dhufatada iyo Huryada, Markuu ku Dhangadaynaayay;

Dhextaaloo qudhaa kugu filnaa, Midhaha Dhoodaan;

Wax sheeg inoo dhamee, Gabay hadaad dhego u leediine.

In dharaarba qaar fuulayaan, Dhooligii Malaga;

Oon Cidina dhaafayn, Markuu dhalaw yidhaa Taymku;

Anoo dhug u leh, Iilkiyo qabriga la isku dhaabayo;

Hayeeshee Naftay dhalan u tahay, Dhaygag iyo Yaabe;

Denbi dhaaf, Su’aalo dhibyar iyo Soo dhawayn Qurux ah;

Ilaahay Miciisii ha ka dhigo, Nebigii Dhoodaane;

Jase aan dhamaan iyo Nimcada ha ugu Dhaashiyo’e;

Kobtaasaan Dhanbaalkii Tacsida, Awgayoow dhigaye;

Kaama dhergin karo Gabay, Nimaan Dhoocir ku ahayne;

Dhabaclahaba reer kama Cabbaan, Waana dhibic roobe;

Waxaan dharaq ka doon doonayaa, Dhaayin oo Jaqane;

Waa dhaban geddiga, Waxay Tixdan la dhutinaysaaye;

Sacabkaan dharuurkii galshada kuugu dhurayaaye;

Hadii aad dhaliil ku aragtuu, Kuu dhadhami waayo;

Hal abuurku ha inagaga dhaqdhaqo, Igu yar dhaamaa;

Allaa  Mahad  Leh